Daisy is nog steeds spoorloos
Ondanks allerlei intensieve zoekacties is Daisy (nog) niet terug. In tegenstelling tot anders luidende berichten is er ook nog geen spoor van leven gevonden. De zoekacties gaan natuurlijk wel door.
De wolvenaanval op en het verdwijnen van Daisy heeft heel veel mensen aangegrepen (het facebookbericht daarover is ruim 3 miljoen keer bekeken) en voor veel emoties gezorgd. Bezoekers van onze kudde kennen haar als een volbloed lieverd, aanhankelijk, vriendelijk, zachtaardig, speels, vrolijk. Als iemand haar naam noemde, ging ze al meteen op haar rug liggen: “Kriebel je me even lekker?” Voor onze herders is ze veel meer dan een top-werkhond, mede doordat ze in weekeinden en in de koude maanden samen met Tim en Lad mee naar huis ging en daar een echte gezinshond was.
We hebben onze hoop sinds haar verdwijning vooral gevestigd op de Honden Zoekgroep ’t Harde, die met goed getrainde en ervaren speurhonden inmiddels een enorm gebied heeft uitgekamd, zaterdag nog met hulp van collega’s van het Zoekteam Midden-Nederland. Tips dat Daisy ergens gezien zou zijn of zich ergens zou ophouden, zijn nagetrokken en hebben niets opgeleverd. De zoekgroep geeft net als wij de moed niet op en zoekt verder.
We hebben van alle kanten heel goed bedoelde zoekhulp aangeboden gekregen, maar onderschrijven de eerder geplaatste oproep van de groep deskundigen uit ’t Harde: ‘Wij hopen dat iedereen niet zelf zoekacties gaat organiseren en dat er rust in het gebied blijft, zodat ze hopelijk zelf kan terug keren mits ze niet ze gewond is.’ We denken dat het voor de speurhonden lastiger wordt als groepen mensen en honden eventuele sporen van Daisy hebben doorkruist. En dan hebben we het verder maar niet over het risico dat mensen met honden lopen als ze door bossen struinen waar wolven zitten. De hondenzoekteams maken gebruik van drones en warmtecamera’s, enerzijds in de hoop dat die er aan bijdragen dat Daisy wordt gevonden, anderzijds om tijdig wolven te signaleren.
Dank, dank, dank!
Het ontroert ons dat veel mensen meeleven met Daisy, zowel in woorden als in daden. Velen hebben laten weten tijdens hun wandeling of fietstocht hun ogen en oren extra goed de kost te geven in de hoop haar toch ergens te zien. Iedereen ongelooflijk veel dank daarvoor.
Dat laatste geldt ook voor de vele mensen die op een andere manier hebben aangegeven bij te willen dragen aan het zoeken naar Daisy en/of het welzijn van onze honden en kudde en ons op de één of andere manier een hart onder de riem willen steken. Het aanbod in de gigantische hoeveelheid berichten varieert van helpen zoeken in teamverband en/of met honden tot het meefinancieren en/of inzetten van extra speurhondengroepen, het kennismaken met (volgens eigen zeggen ook mens- en hondvriendelijke) kuddebeschermingshonden tot tips van mediums die denken te weten waar ze is, van een financieel ruggensteuntje (van donaties en adopties tot het aanbod om een crowdfunding te starten) tot suggesties om onze honden gps-trackers en/of beschermingsvesten en -halsbanden te geven, enzovoorts.
De kudde gaat niet de hei op en overnacht in de schaapskooi
Allemaal hartelijk dank daarvoor, het is hartverwarmend te weten hoeveel mensen ons en vooral onze dieren steunen en vooral hoeveel mensen intens meeleven met Daisy.
Het is helaas onmogelijk om te reageren op alle e-mails, opmerkingen en andere berichten; het zijn er gewoon veel te veel. Bovendien weten we in veel gevallen nog geen concrete antwoorden te geven. We zijn alle gebeurtenissen zowel emotioneel als ‘zakelijk’ nog aan het verwerken en ons aan het beraden op onze toekomst. In afwachting daarvan hebben we besloten om de risico’s zo veel mogelijk te beperken door niet meer de hei op te gaan maar de kudde overdag in de beveiligde weilanden te houden en ’s nachts onder te brengen in de schaapskooi, ook al zijn we daar om gezondheidsredenen nooit voorstander van geweest. We hopen dat dat goed gaat, want hoewel ‘wolvendeskundigen’ lange tijd hebben volgehouden dat wolven niet kunnen springen, blijken ze toch heel makkelijk over een hek van anderhalve meter te kunnen springen. Als de kudde blijft bestaan, zullen we dan ook opnieuw aan het werk moeten met en investeren in de omheining van al onze weilanden, waarvan een aantal midden in de bossen liggen. De kooi is gelukkig wel hermetisch afgesloten.
Uiteraard melden we het meteen als Daisy wordt gevonden of er ander nieuws over haar en onze kudde is.
Foto’s van onze bezoekers
Henk Wolf
Heeft u een leuke foto van onve kudde of omgeving? We zouden het fijn vinden als wij en anderen er hier van kunnen meegenieten. Wilt u hem sturen naar schaapskuddeepeheerde@gmail.com? Dank u wel!
Onze kudde
Onze kudde bestaat uit zo’n 140 Veluwse Heideschapen en is een ‘gescheperde’ kudde omdat ze elke dag onder (bege)leiding van een herder en zijn honden er op uit trekt. Meestal komt de meute aan het eind van de middag weer terug bij de schaapskooi.
Onze charme
Onze in 1956 gebouwde schaapskooi ligt op het 223 hectare grote heidegebied Renderklippen, dat eigendom is van de gemeenten Epe en Heerde en is omgeven door bossen. Prettig voor vooral oudere bezoekers die met de auto komen is dat ze over een verharde weg tot pakweg 100 meter van de kooi kunnen komen.
Wij en de wolven
Sommige mensen zijn helemaal lyrisch dat hij terug is, anderen willen hem het liefst een kogel door z’n kop jagen. We hebben het natuurlijk over de wolf. En we zeggen het eerlijk: wij zijn er absoluut niet blij mee dat er wolven in ons leefgebied zwerven.
Onze sponsors
Zonder bijdragen van bedrijven, verenigingen, fondsen, andere instellingen en particulieren zijn we nergens. Gelukkig dragen velen een steentje bij aan onze exploitatie. Kijk maar eens wat een imposante lijst!
